Een echte San Francisciaan

Het is nu 4 januari en ik woon al weer 3 maanden in San Francisco. De tijd gaat snel en ik ben al goed geassimileerd, ik ben bijna een echte San Francisciaan:

- Elk weekend hiken John en ik een trail geheel gekleed in Patagonia gear. Ook als ik niet aan het hiken ben draag ik een legging, hardloop t-shirt en mijn hardloopschoenen alsof ik elk moment kan gaan joggen. Zo loopt het gros van San Francisco er bij in het weekend en ik kwam er snel achter dat dit een stuk comfortabeler is dan een spijkerbroek.

- Ik doe mijn was niet thuis, maar bij de wasserette om de hoek. Allerlei mensen komen bij deze wasserette; pas zag ik een collega terwijl ik mijn ondergoed uit de wasmachine haalde, maar het komt ook voor dat ik een zwerver zie die zijn nat geregende kleren en lakens wil drogen.

- Over zwervers gesproken, buiten de stad van de zon en outdoor activiteiten is San Francisco ook de stad van de zwervers. Er is een deel in het midden van San Franscisco waar vrijwel alleen zwervers wonen, daar stinkt het naar plas, steken mensen midden op de dag spuiten in hun arm en moet je oppassen waar je loopt omdat de hondendrollen geen hondendrollen zijn (John heeft dit op de harde manier geleerd tijdens onze eerste week, vlak daarna gingen we bij iemand op bezoek en John stond er op zijn schoenen uit te trekken voor het huis binnen te treden). Dit gedeelte is in het midden van de stad dus ik loop hier regelmatig door heen. Maar ook al ontwijk je dit gedeelte, dan kom je nog steeds op elke hoek van de straat enkele zwervers tegen. Pas liep ik s ochtends de voordeur uit en toen zat er een zwerver op het trapje naar de voordeur. Gek genoeg raak je hier snel aan gewend en loop je mensen die als een zombie over straat waggelen of heel hard tegen zichzelf praten na een aantal dagen al voorbij alsof je zowel doof als blind bent.

- Ik sta regelmatig tussen 5 en 6 uur s ochtends al in de sportschool. Ja sportscholen openen hier al om 5 in plaats van 7 uur, jullie luie Nederlanders. De eerste keer dat ik om half 6 binnen liep was ik verbaasd dat er al een heleboel mensen waren. Als je om 6 uur komt zijn de eerste zelfs alweer aan het douchen!

- Ik gebruik Amazon ten minste eens per week (niet alleen om boeken te bestellen maar ook voor sportkleding, eiwitrepen of een blender) en deel inmiddels een Amazon Prime account met John. Met Amazon Prime krijg je spullen binnen 2 dagen bezorgd in plaats van de standaard 5 werkdagen. Nee voor 22 uur besteld, volgende dag in huis hebben ze hier niet :(

- Ik gebruik een veger en blik als ik mijn kamer schoonmaak. Mijn huisgenoot keek me aan alsof ik Russisch sprak toen ik hem vroeg waar onze hoover was. Na 5 minuten gebaren begreep hij eindelijk dat ik het over een vacuum had (zo noemen ze een stofzuiger in Amerika, ik had ook niets aan mijn Brits Engels). Nee die hadden we niet, wie heeft er een stofzuiger nodig als je laminaat hebt reageerde hij? Dus nu gebruik ik heel ouderwets een veger en blik. Misschien ben ik in Nederland gewoon verwend geraakt.

- Mijn achternaam begint hier met een V in plaats van een B. Als ik ergens een naamkaartje moet ophalen ga ik sindskort op zoek bij de V. Daarnaast vinden Amerikanen mijn achternaam maar moeilijk, als ik mijn naam moet doorgeven heb ik geleerd dat het makkelijker is ze een pasje met mijn naam te geven dan mijn naam te spellen (dat kan ook aan mijn spel kwaliteiten liggen). Ook mijn voornaam levert problemen op. Voor mijn social security nummer (equivalent van burger service nummer) moest ik 3 weken in plaats van 2 dagen wachten omdat mijn voornamen Monique Johanna Maria te lang waren voor het online formulier en mijn aanvraag handmatig verwerkt moest worden.

- Ik heb een bankrekening maar maak geld over met de app Venmo. Eindelijk na een maand had ik een bankrekening en ik kon niet wachten om mijn salaris gewoon op mijn rekening te krijgen (in plaats van in cheques!!) en mijn huur over te maken met mijn Amerikaanse in plaats van mijn Nederlandse bankrekening. Vorige week was het zover en moest ik mijn huur weer overmaken. Ik was op de website van de en begreep niet direct hoe dit te doen dus ik besloot de bank te bellen en verwachtte dat dit een koud kunstje zou zijn. Dit viel vies tegen, de man aan de andere kant van de telefoon beschreef mijn opties: (1) een eenmalige betaling voor 25 dollar per keer (2) een cheque uitschrijven en die opsturen (3) een contract opzetten met de persoon naar wie ik het geld wil overmaken, dat duurt ongeveer 4 werkdagen maar dan was betaling vanaf dat moment wel kosteloos. Kortom, de opties waren duur, onhandig of traag. Ik kon mijn oren niet geloven, in Nederland maken mensen 1,67 euro aan een onbekende over zonder enig probleem en hier in het land van technologische vooruitgang is dat dan ineens moeilijk. Wat had ik nu aan een bankrekening als ik deze niet kan gebruiken. Teleurgesteld besloot ik dat ik dan maar op zoek moest naar een nieuwe bank waar ik wel gewoon gratis geld over kan maken, tot dat ik me ineens bedacht dat al mijn vrienden Venmo gebruiken om geld over te maken. Venmo is WhatsApp waarmee je (op dit moment) gratis geld kan overmaken naar iedereen waarvan je het telefoonnummer hebt. Ik zocht op internet of mensen ook huur overmaken met Venmo en dat is blijkbaar heel normaal. Geld overmaken met Venmo kan letterlijk met een druk op de knop. Er is geen random reader, two step verification, of een scherm met “weet je zeker dat je x wil overmaken naar y?”, nee je vult het bedrag in, het telefoonnummer van de ontvanger en je klikt “Pay” en dan is het geld onderweg. Dit was weer iets te makkelijk voor mijn standaard, dus ik heb eerst een test betaling van 1 dollar gedaan. Dat ging goed dus toen het volle bedrag, erg apart. Daarnaast heeft Venmo ook een soort van facebookwall, waarop je met iedereen kan delen hoeveel geld je naar mensen overmaakt en hoeveel je ontvangt. Waarom je dat zou willen delen snap ik nog niet helemaal.

- Het is hier erg duur, maar ook daar kan je als zuinige Nederland (gedeeltelijk) gewend aan raken. Eigenlijk alles wat je hier wilt doen is duurder dan in Nederland. De ‘goedkope’ sportschool naast mijn werk is 70 dollar per maand (ter vergelijking de luxe sportschool is 200 dollar per maand), de huur is tenminste het dubbele van Amsterdam en een liter melk voor 6 dollar is heel normaal. In mijn eerste weken vergeleek ik de kosten van elke aankoop met deze in Nederland, maar daar werd ik alleen maar chagrijnig van en schoot ik niets mee op. Daar ben ik daarom maar mee gestopt en in plaats daarvan probeer ik, wanneer mogelijk, de goedkope optie te kiezen: ik doe mijn boodschappen bij Trader Joe’s in plaats van Wholefoods, eet ontbijt, lunch en soms diner op het werk, spendeer ineens al mijn Uber krediet aan UberEATS (dit is vaak net zo duur als koken) en ben lid van de ‘goedkope’ sportschool. Nu ik dit terug lees klink ik nog steeds als een zuinige Nederlander, mmm misschien kost assimileren toch meer tijd.

- Ik heb een Amerikaanse zorgverzekering en heb nu al meer aan zorg gespendeerd dan de afgelopen 5 jaar in Nederland. Als je dacht dat boodschappen duur zijn in San Francisco, dan zal ik je eens wat over zorg vertellen. Nadat ik was verhuisd duurde het een aantal weken voordat ik mijn zorgverzekering kon afsluiten omdat ik moest wachten op mijn social security nummer. Ik liep al een tijdje rond met een rood schilferig ooglid, maar ik had besloten om pas naar de dokter te gaan zodra mijn zorgverzekering afgesloten was. Op een ochtend werd ik wakker en met een halfdicht rechteroog. Ik dacht dat ik gewoon moe was, dus ik nam een koffie en ging naar de sportschool. Toen ik bij de sportschool in de spiegel keek zag ik ineens dat mijn ooglid helemaal opgezwollen was, ik probeerde nog te sporten maar het zweet beet op mijn ooglid en het werd er niet echt beter van. Werken met een half dicht ooglid was ook niet comfortabel, dus ik besloot dat het nu dan toch tijd was om naar de dokter te gaan. Gelukkig kon ik dezelfde dag nog terecht en het werd me verteld dat ik de kosten van de afspraak later vergoed zou krijgen, geen zorgen dus! De dokter dacht te weten wat ik had en schreef me een creme voor die ik later die dag bij de apotheek op kon halen. Ik was blij dat mijn probleem snel opgelost zou zijn. Voor die afspraak van 20 minuten moest ik wel 170 dollar afrekenen... oké geen probleem, dat krijg ik later gewoon vergoed. Een paar uur later was het tijd de creme bij de apotheek op te halen. Toen de apothekersassistente me vroeg 300 dollar af te rekenen voor een klein tubetje creme viel mijn mond open van verbazing. Ik had gewoon wat eczeem op mijn oog en de dokter wist niet eens zeker of deze creme zou werken. Daarnaast wist de apothekersassistente niet of deze creme wel vergoed zou worden omdat ik nog geen zorgverzekering had en elke zorgverzekering volgens haar anders is. Ik bedankte daarom vriendelijk voor de creme en ging teleurgesteld terug naar kantoor om uit te zoeken of deze creme door mijn toekomstige verzekering vergoed zou worden. Na wat onderzoek bleek de creme in het pakket te zitten, ik zou 10 dollar moeten afrekenen en de rest werd door de zorgverzekering betaald. Toch voelde ik me niet helemaal comfortabel om 300 dollar af te rekenen voor de creme, ook al hoefde ik dit niet zelf te betalen. Ik belde John en hij vertelde dat de voorgeschreven creme ook in lichtere varianten in de drogist te verkrijgen was. Voor 6 dollar heb ik daarom een mildere variant opgehaald en na twee dagen was mijn ooglid hersteld. Ik vertel dit verhaal niet omdat ik wil laten zien wat een brave burger ik ben (dat valt namelijk reuze mee), maar om te illusteren dat met deze zorgverzekering zowel ik als de dokter ons niet bewust hoeven te zijn van de kosten. Wat het prijskaartje van de creme ook is, ik betaal 10 dollar. Omdat ik niet zal klagen over de kosten hoeft de dokter ook niet al te diep na te denken over de prijs-kwaliteit verhouding van geneesmiddelen. Dit is ook precies de reden waarom ik in drie maanden al zoveel aan zorg heb uitgegeven. Ik had al een tijdje last van mijn rug en op aanraden van de huisarts bezoek ik nu de chiropractor en fysio een tot twee keer per week. Ik hoef telkens maar 10 dollar af te rekenen en de zorgverzekering betaald de overige 150 dollar. Het werkt erg goed dus ik ga regelmatig, maar als ik alles zelf zou moeten afrekenen ging ik waarschijnlijk niet zo vaak. Toch niet zo’n brave burger helaas.

- Tenslotte heb ik als echte San Francisciaan tussen kerst en oud en nieuw de zon opgezocht in Hawai. Uber organiseert elk jaar tussen kerst en oud en nieuw workation. Dit is een week lange hackaton waarbij je met een team van collega’s op een exotische bestemming aan een project werkt. Als je hard doorwerkt heb je naast werken ook wat tijd om aan het strand te liggen en de omgeving te verkennen. Mijn team besloot naar Hawai te gaan :D De eerste paar dagen waren we op het eiland Oahu (waar Honolulu ligt) en na twee dagen hard gewerkt te hebben besloot ik een racefiets te huren om rond het eiland te fietsen. Het was een diverse fietstocht met onderweg supergroene bergen, witte stranden met zeewater zo helder als een zwembad en de Dole plantage met velden vol met ananassen! De vierde dag vlogen we naar the big island om daar onze workation te vervolgen. Het was bijna oudejaarsavond, maar ik was op stap met 6 Chinese collega’s die niet veel geven om onze oud en nieuw. In plaats van bier drinken en vuurwerk afsteken bekeken wij op oudejaarsavond de uitbarstingen van de vulkaan Kīlauea onder het genot van een virgin pina colada :) Dit was een erg bijzonder begin van het nieuwe jaar en hiermee ga ik deze tweede update afsluiten, tot binnenkort!