Bicycles, sexy subfusc & problem sets
Door: moniquevandenboogaart
Blijf op de hoogte en volg Monique
18 Oktober 2011 | Verenigd Koninkrijk, Oxford
Ik had verwacht dat ik hier de komende twee jaar contant vol verbazing over alle gekke tradities en hoe mooi het hier is rond zou lopen, maar ik begin er nu (gewoon al na 3 weken!) al gewend aan te raken. Het is daarom goed om jullie, nu ik nog niet helemaal ‘ingeburgerd’ ben, mijn indrukken nog fris zijn en ik nog mijn ‘nuchtere’ Hollandse blik heb, hierover te vertellen!
Ik zal het proberen korter te houden dan de vorige keer ;) (niet alleen voor jullie, maar ook voor mezelf want ik kom nu al om in alle hoofdstukken die gelezen en opdrachten die gemaakt moeten worden. Maar hierover later meer.)
Naast dat Oxford een hele mooie stad met een bruisend studentenleven is, en de lectures en classes erg interessant en uitdagend zijn, is Oxford in een ander opzicht ook perfect voor mij: iedereen fietst hier namelijk! Ik kon mijn geluk dus niet op. Het enige probleem aan het begin van het jaar is, omdat het grootste deel van de studenten hier nieuw komt, dat het een hele opgave is om een goede en tegelijkertijd goedkope fiets te vinden. Omdat mijn vakken wat eerder begonnen en ik hierdoor gelukkig al net voordat het gros van de studenten arriveerde in Oxford was, was het niet al te lastig om een fiets te vinden (hoewel je hier wel het dubbele voor een tweedehands fiets betaald dan in Nederland. Als econoom zijnde moet ik toegeven dat dit logisch is: hoe groter de vraag, hoe hoger de prijs. Maar toch jammer!). Na een week was ik daarom in het bezit van een ietwat te lage degelijke wit met groene fiets, waarmee ik nu elke ochtend mooi naar het departement kan fietsen (lopend was dit namelijk 40 min, fietsends slechts 15 :D). Ik had verwacht dat na toch wel 15 a 16 jaar rechts gefietst te hebben, het toch wel lastig zou zijn om me ineens aan te passen en constant links te fietsen (vooral als je terug komt van een feestje en gedronken hebt) en de auto’s aan je rechterkant voorbij te zien komen, maar niets bleek minder waar. Ik ‘betrapte’ me er gisteren zelfs al op dat ik gewoon naar links uitwijk als er ineens een fietser voor me opduikt.
Het enige verschil met Nederland is dat iedereen hier een helm draagt. Ik als echte Hollander, en dus ervaren fietster, weiger dit echter te doen (gelukkig is het niet verplicht). Daarnaast is het ook voornamelijk in Oxford en Cambridge dat mensen fietsen, en als de Britten dus al gewend zijn aan fietsen, vinden ze het erg ongewoon om mensen achterop je bagagedrager te vervoeren. Vorige week ging ik bv met mijn huisgenoten (James en Liam) naar een Jazz café en omdat ik en Liam per fiets gingen, stelde ik voor dat James en ik wel met zn tweeën op mijn fiets konden. Dit had hij echter nog nooit gedaan, dus eerst vroeg hij me waar hij dan moest gaan zitten: tja op mijn bagagedrager, waar anders? Hoewel hij op het begin een beetje aan het zeuren was over dat er eigenlijk een kussentje op mijn bagagedrager moest, was hij er toch wel van overtuigd dat dit een stuk sneller was (15 ipv 40 min naar het centrum) en dat we dit wellicht vaker konden doen.
Maar genoeg over fietsen. Ik had jullie vorige keer al verteld dat je in Oxford societies en clubs hebt voor alle mogelijke activiteiten en hobbies die je maar kan bedenken, en ik heb tijdens de freshers fair ondervonden dat er zelfs nog meer zijn dan verwacht (zelfs een onderwater hockey club en star trek society). Tijdens de freshers fair werd ik echt overvallen door alle mogelijke en gave dingen die je hier maar kon doen, en in de eerste paar ruimtes van de fair had ik me daarom al voor veel te veel dingen opgegeven. Nu, twee weken later, heb ik besloten het slechts bij een paar dingen te houden, en ga ik roeien bij mijn college, wil ik elke week naar een wijnclub gaan (slechts 5 pond per keer en dan kan je 5 a 6 wijnen proeven) en wellicht als ik nog tijd heb (hoewel ik die kans nu al klein acht) gaan stijldansen. Daarnaast zijn er ook op Magdalen college vrijwel elke avond bioscoopavonden waar voor 2 of 3 pond films worden vertoond, en is er elke dinsdagavond in een cafe live jazz muziek waar ik vorige week ben geweest en vanavond weer heen zal gaan. Genoeg te doen dus!
Ik had vorige week een roei trial gehad van mijn college, waarbij we ook al echt het water op zijn gegaan en dat was echt ontzettend gaaf. Ik heb me daarom opgegeven voor een van de college teams en afgelopen week voor het eerst getraind (we werden deze eerste keer nog gespaard, de training vond namelijk om 14:30 plaats op een zonnige zondagmiddag. Normaal gesproken train je doordeweeks om 6:30 en is het waarschijnlijk dus KOUD!). De eerste training was heel leuk en ik kijk (nu nog) uit naar de trainingen die binnenkort gaan komen. Wanneer je echter wil gaan roeien moet je kunnen zwemmen. Klinkt logisch natuurlijk. In Nederland zouden ze echter denken, dat is je eigen verantwoordelijkheid dat je kan zwemmen, maar in Oxford (waarschijnlijk door het grote aantal internationale studenten) moet je verplicht een officiële zwemtest doen. Ik heb deze vorige week volbracht en mijn B diploma bleek niet voor niets te zijn, je moest hier namelijk met kleding aan twee baantjes zwemmen, 5 meter onderwater en twee minuten watertrappelen. Terwijl ik in de rij stond voor de test was ik met twee Britse meisjes aan het praten en zij waren vreemd genoeg nogal zenuwachtig hiervoor. Ze vonden mij erg confident over de test en ik dacht eigenlijk dat ze gewoon bescheiden of een beetje onzeker waren. Later tijdens de test bleek echter dat een van deze meisjes niet onderwater kon zwemmen en de test dus niet had gehaald. Toch wel nuttig dat ze een dergelijke test doen dus.
Ik had het beloofd kort te houden maar er is zoveel te vertellen... Afgelopen zaterdag had ik bijvoorbeeld mijn matriculation (of nouja, ik samen met duizenden andere studenten). Dat is een officiele ceremonie waarbij je verplicht aanwezig moet zijn omdat je zo officieel student van University of Oxford wordt (wanneer je je marticulation niet doet, kun je dus ook niet afstuderen). Om het officieël en traditioneel te houden moet iedereen ook subfusc dragen (dus gown, mortar board en ribbon en een zwarte rok of broek, witte bloes, zwarte schoenen en zwarte panty. Gek genoeg is er echter geen regel voor bv de lengte van de rok, waardoor sommige met een minirok rondlopen terwijl ze moeilijk doen wanneer je ipv van een zwarte panty een huidskleurige panty draagt). De helft van de studenten in Oxford liep daarom op zaterdag in zijn subfusc door Oxford, heel gaaf om te zien. De ceremonie vind plaats in het Sheldonian theatre, maar omdat deze niet alle nieuwe studenten tegelijk kan herbergen vind deze denk ik wel 10 keer per dag plaats, en duurt de ceremonie slechts twintig minuten. Toch was het erg indrukwekkend om met alle nieuwe studenten in allemaal vrijwel dezelfde kledij daar in het mooie Sheldonian Theatre te zitten en naar een speech van de vice dean van University of Oxford te luisteren.
Zaterdagavond waren er, ter ere van de marticulation, vervolgens ook een aantal feestjes op drie verschillende colleges. Het meest befaamde feestje was de Sexy Subfusc bob op Linacre college (feestjes heten hier in Oxford overigens geen parties, maar bobs). Je raadt het dus al, je moest hier je subfusc (dus het hierboven genoemde outfit wat je voor marticulation draagt) zo sexy mogelijk dragen. Sommige studenten nemen dit wel erg serieus en dragen bv alleen een speedo en gown of alleen een snoeptanga. Omdat dit hét feest van de eerste term (of zelfs het jaar) schijnt te zijn, besloot ik uiteindelijk toch maar met een aantal studiegenoten daar in de rij te gaan staan (anderhalf uur voordat de deuren open zouden gaan). Iedereen had drank meegenomen en dus stonden we daar gezellig met duizend andere in de rij wijn en bier te drinken (toen kwam dus ook de man in enkel een snoeptanga onder luid aplaus langsgelopen, terwijl het toch echt maar 9 graden was!). Ik had dus verwacht, je gaat anderhalf voordat het begint in de rij staan, om 9 uur gaan de deuren open en de mensen die een uur of langer in de rij staan kunnen allemaal gelijk naar binnen. Niets bleek minder waar, om kwart voor 10 uur stonden we nog steeds buiten (inmiddels al meer dan 2 uur in de rij, met lege blikjes bier en flessen wijn en bevroren tenen) en bleek het college vol te zijn. Uiteindelijk kwamen we dus nog terecht bij het feestje in St. Cross, wat overigens uiteindelijk ook ontzettend gezellig was!
Net zoals met dit verhaal gaat het soms ook met mijn studie, zoveel andere dingen te doen en dus ook te vertellen, waardoor ik uiteindelijk weinig tijd voor mijn studie overhoud. Studeren is toch waarvoor ik hier eigenlijk ben, dus wellicht interessant om hier ook iets over te vertellen ;). Ik overdrijf misschien lichtelijk, heb namelijk wel van maandag tot en met vrijdag van 09:30 tot 13:00 lectures en maandag en vrijdag om 16:00 nog classes, en daartussen breng ik meestal in de bieb door, maar toch lijken de dagen te kort voor al het werk wat er te doen is. De indeling van vakken in mijn jaar is eigenlijk heel makkelijk, heb er namelijk maar drie: microeconomie, macroeeconomie en econometrie (en alleen de eerste 4 weken van het jaar wiskunde). De onderwerpen binnen deze vakken en ook professoren varieren echter gedurende het jaar. Daarnaast moeten er elke week twee opdrachten ingeleverd worden, die ook beoordeeld worden maar waarvan de cijfers niet meetellen voor je uiteindelijke score. Ze zijn echter ook niet geheel onbelangrijk, want de punten die je hiervoor haalt worden wel doorgegeven aan je department en college advisors, die in zullen grijpen als je telkens C’s haalt. De eerste twee heb ik afgelopen week vrijdag en maandag ingeleverd. Doordat we een beetje te laat waren begonnen, we zondag een hangover hadden, en de vragen echt lastig waren, hebben we zondag echter al tot 1 uur s nachts in de bieb doorgebracht (begint al goed dus!). Voor deze week heb ik daarom het voornemen iets eerder hiermee te beginnen, en om die reden denk ik dat dit een goed moment is om dit verslag tot een einde te brengen en me in mijn studieboeken te gaan verdiepen!
Nog een laatste opmerking om de misschien negatieve toon van het bovenstaande stuk weg te nemen: Ik vind het echt geweldig om weer te studeren, en hier te studeren! De lectures en opgaven die we moeten maken zijn echt pittig en tegelijkertijd ook erg interessant. Daarnaast zijn mijn medestudenten stuk voor stuk erg ambitieus en intelligent. Naast een hele sociale en leuke, dus ook een hele uitdagende omgeving!
Ik zal het proberen korter te houden dan de vorige keer ;) (niet alleen voor jullie, maar ook voor mezelf want ik kom nu al om in alle hoofdstukken die gelezen en opdrachten die gemaakt moeten worden. Maar hierover later meer.)
Naast dat Oxford een hele mooie stad met een bruisend studentenleven is, en de lectures en classes erg interessant en uitdagend zijn, is Oxford in een ander opzicht ook perfect voor mij: iedereen fietst hier namelijk! Ik kon mijn geluk dus niet op. Het enige probleem aan het begin van het jaar is, omdat het grootste deel van de studenten hier nieuw komt, dat het een hele opgave is om een goede en tegelijkertijd goedkope fiets te vinden. Omdat mijn vakken wat eerder begonnen en ik hierdoor gelukkig al net voordat het gros van de studenten arriveerde in Oxford was, was het niet al te lastig om een fiets te vinden (hoewel je hier wel het dubbele voor een tweedehands fiets betaald dan in Nederland. Als econoom zijnde moet ik toegeven dat dit logisch is: hoe groter de vraag, hoe hoger de prijs. Maar toch jammer!). Na een week was ik daarom in het bezit van een ietwat te lage degelijke wit met groene fiets, waarmee ik nu elke ochtend mooi naar het departement kan fietsen (lopend was dit namelijk 40 min, fietsends slechts 15 :D). Ik had verwacht dat na toch wel 15 a 16 jaar rechts gefietst te hebben, het toch wel lastig zou zijn om me ineens aan te passen en constant links te fietsen (vooral als je terug komt van een feestje en gedronken hebt) en de auto’s aan je rechterkant voorbij te zien komen, maar niets bleek minder waar. Ik ‘betrapte’ me er gisteren zelfs al op dat ik gewoon naar links uitwijk als er ineens een fietser voor me opduikt.
Het enige verschil met Nederland is dat iedereen hier een helm draagt. Ik als echte Hollander, en dus ervaren fietster, weiger dit echter te doen (gelukkig is het niet verplicht). Daarnaast is het ook voornamelijk in Oxford en Cambridge dat mensen fietsen, en als de Britten dus al gewend zijn aan fietsen, vinden ze het erg ongewoon om mensen achterop je bagagedrager te vervoeren. Vorige week ging ik bv met mijn huisgenoten (James en Liam) naar een Jazz café en omdat ik en Liam per fiets gingen, stelde ik voor dat James en ik wel met zn tweeën op mijn fiets konden. Dit had hij echter nog nooit gedaan, dus eerst vroeg hij me waar hij dan moest gaan zitten: tja op mijn bagagedrager, waar anders? Hoewel hij op het begin een beetje aan het zeuren was over dat er eigenlijk een kussentje op mijn bagagedrager moest, was hij er toch wel van overtuigd dat dit een stuk sneller was (15 ipv 40 min naar het centrum) en dat we dit wellicht vaker konden doen.
Maar genoeg over fietsen. Ik had jullie vorige keer al verteld dat je in Oxford societies en clubs hebt voor alle mogelijke activiteiten en hobbies die je maar kan bedenken, en ik heb tijdens de freshers fair ondervonden dat er zelfs nog meer zijn dan verwacht (zelfs een onderwater hockey club en star trek society). Tijdens de freshers fair werd ik echt overvallen door alle mogelijke en gave dingen die je hier maar kon doen, en in de eerste paar ruimtes van de fair had ik me daarom al voor veel te veel dingen opgegeven. Nu, twee weken later, heb ik besloten het slechts bij een paar dingen te houden, en ga ik roeien bij mijn college, wil ik elke week naar een wijnclub gaan (slechts 5 pond per keer en dan kan je 5 a 6 wijnen proeven) en wellicht als ik nog tijd heb (hoewel ik die kans nu al klein acht) gaan stijldansen. Daarnaast zijn er ook op Magdalen college vrijwel elke avond bioscoopavonden waar voor 2 of 3 pond films worden vertoond, en is er elke dinsdagavond in een cafe live jazz muziek waar ik vorige week ben geweest en vanavond weer heen zal gaan. Genoeg te doen dus!
Ik had vorige week een roei trial gehad van mijn college, waarbij we ook al echt het water op zijn gegaan en dat was echt ontzettend gaaf. Ik heb me daarom opgegeven voor een van de college teams en afgelopen week voor het eerst getraind (we werden deze eerste keer nog gespaard, de training vond namelijk om 14:30 plaats op een zonnige zondagmiddag. Normaal gesproken train je doordeweeks om 6:30 en is het waarschijnlijk dus KOUD!). De eerste training was heel leuk en ik kijk (nu nog) uit naar de trainingen die binnenkort gaan komen. Wanneer je echter wil gaan roeien moet je kunnen zwemmen. Klinkt logisch natuurlijk. In Nederland zouden ze echter denken, dat is je eigen verantwoordelijkheid dat je kan zwemmen, maar in Oxford (waarschijnlijk door het grote aantal internationale studenten) moet je verplicht een officiële zwemtest doen. Ik heb deze vorige week volbracht en mijn B diploma bleek niet voor niets te zijn, je moest hier namelijk met kleding aan twee baantjes zwemmen, 5 meter onderwater en twee minuten watertrappelen. Terwijl ik in de rij stond voor de test was ik met twee Britse meisjes aan het praten en zij waren vreemd genoeg nogal zenuwachtig hiervoor. Ze vonden mij erg confident over de test en ik dacht eigenlijk dat ze gewoon bescheiden of een beetje onzeker waren. Later tijdens de test bleek echter dat een van deze meisjes niet onderwater kon zwemmen en de test dus niet had gehaald. Toch wel nuttig dat ze een dergelijke test doen dus.
Ik had het beloofd kort te houden maar er is zoveel te vertellen... Afgelopen zaterdag had ik bijvoorbeeld mijn matriculation (of nouja, ik samen met duizenden andere studenten). Dat is een officiele ceremonie waarbij je verplicht aanwezig moet zijn omdat je zo officieel student van University of Oxford wordt (wanneer je je marticulation niet doet, kun je dus ook niet afstuderen). Om het officieël en traditioneel te houden moet iedereen ook subfusc dragen (dus gown, mortar board en ribbon en een zwarte rok of broek, witte bloes, zwarte schoenen en zwarte panty. Gek genoeg is er echter geen regel voor bv de lengte van de rok, waardoor sommige met een minirok rondlopen terwijl ze moeilijk doen wanneer je ipv van een zwarte panty een huidskleurige panty draagt). De helft van de studenten in Oxford liep daarom op zaterdag in zijn subfusc door Oxford, heel gaaf om te zien. De ceremonie vind plaats in het Sheldonian theatre, maar omdat deze niet alle nieuwe studenten tegelijk kan herbergen vind deze denk ik wel 10 keer per dag plaats, en duurt de ceremonie slechts twintig minuten. Toch was het erg indrukwekkend om met alle nieuwe studenten in allemaal vrijwel dezelfde kledij daar in het mooie Sheldonian Theatre te zitten en naar een speech van de vice dean van University of Oxford te luisteren.
Zaterdagavond waren er, ter ere van de marticulation, vervolgens ook een aantal feestjes op drie verschillende colleges. Het meest befaamde feestje was de Sexy Subfusc bob op Linacre college (feestjes heten hier in Oxford overigens geen parties, maar bobs). Je raadt het dus al, je moest hier je subfusc (dus het hierboven genoemde outfit wat je voor marticulation draagt) zo sexy mogelijk dragen. Sommige studenten nemen dit wel erg serieus en dragen bv alleen een speedo en gown of alleen een snoeptanga. Omdat dit hét feest van de eerste term (of zelfs het jaar) schijnt te zijn, besloot ik uiteindelijk toch maar met een aantal studiegenoten daar in de rij te gaan staan (anderhalf uur voordat de deuren open zouden gaan). Iedereen had drank meegenomen en dus stonden we daar gezellig met duizend andere in de rij wijn en bier te drinken (toen kwam dus ook de man in enkel een snoeptanga onder luid aplaus langsgelopen, terwijl het toch echt maar 9 graden was!). Ik had dus verwacht, je gaat anderhalf voordat het begint in de rij staan, om 9 uur gaan de deuren open en de mensen die een uur of langer in de rij staan kunnen allemaal gelijk naar binnen. Niets bleek minder waar, om kwart voor 10 uur stonden we nog steeds buiten (inmiddels al meer dan 2 uur in de rij, met lege blikjes bier en flessen wijn en bevroren tenen) en bleek het college vol te zijn. Uiteindelijk kwamen we dus nog terecht bij het feestje in St. Cross, wat overigens uiteindelijk ook ontzettend gezellig was!
Net zoals met dit verhaal gaat het soms ook met mijn studie, zoveel andere dingen te doen en dus ook te vertellen, waardoor ik uiteindelijk weinig tijd voor mijn studie overhoud. Studeren is toch waarvoor ik hier eigenlijk ben, dus wellicht interessant om hier ook iets over te vertellen ;). Ik overdrijf misschien lichtelijk, heb namelijk wel van maandag tot en met vrijdag van 09:30 tot 13:00 lectures en maandag en vrijdag om 16:00 nog classes, en daartussen breng ik meestal in de bieb door, maar toch lijken de dagen te kort voor al het werk wat er te doen is. De indeling van vakken in mijn jaar is eigenlijk heel makkelijk, heb er namelijk maar drie: microeconomie, macroeeconomie en econometrie (en alleen de eerste 4 weken van het jaar wiskunde). De onderwerpen binnen deze vakken en ook professoren varieren echter gedurende het jaar. Daarnaast moeten er elke week twee opdrachten ingeleverd worden, die ook beoordeeld worden maar waarvan de cijfers niet meetellen voor je uiteindelijke score. Ze zijn echter ook niet geheel onbelangrijk, want de punten die je hiervoor haalt worden wel doorgegeven aan je department en college advisors, die in zullen grijpen als je telkens C’s haalt. De eerste twee heb ik afgelopen week vrijdag en maandag ingeleverd. Doordat we een beetje te laat waren begonnen, we zondag een hangover hadden, en de vragen echt lastig waren, hebben we zondag echter al tot 1 uur s nachts in de bieb doorgebracht (begint al goed dus!). Voor deze week heb ik daarom het voornemen iets eerder hiermee te beginnen, en om die reden denk ik dat dit een goed moment is om dit verslag tot een einde te brengen en me in mijn studieboeken te gaan verdiepen!
Nog een laatste opmerking om de misschien negatieve toon van het bovenstaande stuk weg te nemen: Ik vind het echt geweldig om weer te studeren, en hier te studeren! De lectures en opgaven die we moeten maken zijn echt pittig en tegelijkertijd ook erg interessant. Daarnaast zijn mijn medestudenten stuk voor stuk erg ambitieus en intelligent. Naast een hele sociale en leuke, dus ook een hele uitdagende omgeving!
-
18 Oktober 2011 - 15:52
Puck:
Jeej, ben ik alweer de eerste? :p klinkt allemaal supertof Mootje, ik ben jaloers! Studiedruk is hier niet anders maar verder is alles same old, same old. Je bent al lekker in n echte econome aan t veranderen met vraag&aanbod wet maar gelukkig is deze economie nog te volgen ;)
xx -
18 Oktober 2011 - 16:04
Laura & Jeroen:
Hoi Monique! Bedankt voor de leuke update, heerlijk om te lezen! Geniet ervan, wat een superervaring! xx -
18 Oktober 2011 - 16:15
Charlotte:
Klinkt super inderdaad! Leuk die tradities allemaal, lijkt me echt heel leuk om daar deel vanuit te maken! Heel veel succes met alles daar en we plannen snel een skypedate (als je drukke schema het toelaat)! xxxx -
18 Oktober 2011 - 17:11
Laura Schraven:
Heee Monique!
Zo te horen heb je het echt supergoed naar je zin!:) Je verhalen zijn echt leuk om te lezen! Ook je foto's zijn supergaaf! Het ziet er echt geweldig uit allemaal! Ik heb deze week mijn eerste tentamenweek. Echt spannend, haha! Geniet er maar lekker van en heel veel succes!
Liefs, Laura -
18 Oktober 2011 - 18:47
Suus:
He Monique,
Super leuk om te lezen allemaal! In Nicaragua hebben ze geen bagagedragers en gaan de vrouwen mee op de stang!! Misschien leuk voor James?
xx -
18 Oktober 2011 - 21:25
Leonie:
Mo!
Wat een geweldig verhaal om te lezen, ik heb me kostelijk vermaakt! Goed plan dat je een fiets hebt aangeschaft, want die mis ik dus heel erg. Grappig verhaal trouwens over die bagagedrager, ik herinner me nu ineens alle grappige verhalen met jou en je fiets! ;) Ook die clubs klinken super gaaf, leuk dat je gaat roeien en een wijnclub klinkt ook niet verkeerd!
Heel veel plezier en succes, ik blijf je volgen!
Liefs! -
18 Oktober 2011 - 21:56
Whitney:
Hey Monique!
Weer een leuk verhaal, zeg! Ik herken het van het oneindige studeerwerk gecombineerd met een bruisend nieuwe stad.
Niet te veel wijntjes drinken he ;).
Have fun!
Liefs, Whitney -
19 Oktober 2011 - 07:48
Jacky:
Hoi Monique
Leuk weer zo'n lekker lang enthousiast verhaal te lezen. Inderdaad geen tijd om je te vervelen.
Erg leuk die foto met z'n allen in het zwart wit.
Dragen de kinderen op de lagere school daar nog schoolkleding?
Studeer ze, groetjes De Zeepjes Fam. -
19 Oktober 2011 - 07:54
Luis:
Monique i love your blog!
Just a shame i can't understand it very well BUT i love the picture of us matriculating! :P -
20 Oktober 2011 - 17:09
Linda:
Haha! Wat kan jij leuk schrijven :-) Prachtig fietsverhaal :-p Jaah je moet echt gaan stijldansen, dat is echt heel leuk! Wel apart idd dat je een zwemtest moet doen, je gaat er als Nederlander eigenlijk vanuit dat iedereen kan zwemmen :-p Jammer dat je niet bij hèt feest naar binnen kon, maar mooi dat het toch leuk was. En tot een uur in de nacht in de bieb?! Klinkt alsof het echt hele zware opdrachten zijn. Nou heel veel succes daarmee en natuurlijk veel plezier!
xxx -
21 Oktober 2011 - 17:26
Sanne Vd Corput:
Haha eerder beginnen.. Het klinkt alsof minder drinken geen optie is;) maar het klinkt nog steeds erg gezellig in Oxford. Je kunt wel leuk schrijven zeg! Misschien moet je daar ook nog iets mee gaan doen. Lees echt met veel plezier heel je verhaal af. Ben alweer benieuwd naar de volgende.. xxx -
24 Oktober 2011 - 19:38
Tineke & Peter:
Hallo Monique,
Zo te lezen vermaak jij je uitstekend hopelijk ( maar jou kennende zit dat wl snor) schiet de studie er niet bij in.
Gr Tante Tineke en Peter.
-
25 Oktober 2011 - 14:07
Aniek:
Heee Monique! Wat een leuk verhaaltje weer. Lees het met veel plezier! De wijnclub lijkt me ook echt leuk en helemaal iets voor jou. Dat roeien heb ik wel respect voor, zo vroeg al trainen! Het ziet er allemaal wel een beetje Harry Potter style uit, maar wel heeel gaaf lijkt me. Succes nog met de studie en vooral ook alle leuke dingen. Geniet ervan! xx Aniek
P.S. Heb je ook een postadres? -
28 Oktober 2011 - 14:22
Lindsay:
Hee Monique,
Leuk wat je allemaal mee maakt in Oxford! Mooi pakje voor de ceremonie;)
Liefs uit India xx -
02 November 2011 - 22:56
Adrienne:
Heey Monique!
Wat een heerlijk verhaal!! Kan helemaal navoelen hoe het daar moet zijn, super dus! En wat gaaf dat ze zo veel activiteiten organiseren voor studenten, is hier denk ik toch net iets minder!!
Moest vooral heel erg lachen om je fietsverhaal, herkenbaar!! Laatst sprak ik hier een Australische jongen die naar Nederland was geweest en ook kennis had mogen maken met onze fietsen... 'And when we went out, I had to sit on the back of the bicycle!!!' ... Met grote ogen keek hij me aan en verwachtte geloof ik dat ik zou beamen hoe belachelijk dat was... Hahaha ook toen kon ik er alleen maar om lachen ;-)
Nou lieverd, nog heel veel plezier daar, maar dat komt vast goed!! Je schrijft trouwens erg leuk!!
Liefs,
Adrienne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
