Op weg naar San Francisco

Mijn langbeloofde maandelijks update (een maand te laat maar hier is hij dan toch).

Zoals de meeste van jullie weten ben ik twee maanden geleden naar de VS vertrokken om daar voor Uber te gaan werken. Als het aan mijn manager had gelegen was ik gelijk begonnen ;) maar gelukkig kon ik twee weken vakantie onderhandelen voordat ik weer aan de slag moest.

John was op dat moment aan het werk in Calgary, dus we besloten dat ik naar Calgary zou vliegen en dat we met de auto van Calgary naar San Francisco zouden rijden. Gelukkig had ik niet zoveel spullen bij me (twee koffers en een fiets) dus dat paste mooi in de auto.

De eerste dag ging al gelijk goed, we moesten ongeveer 9 uur rijden naar Yellowstone en in onze obsessie met de kilometerteller (hij zou vandaag op 11111 komen te staan en daar wilde we toch zeker een foto van) vergaten we helemaal dat we ook moeten letten op de tank meter. Ongeveer een half uur nadat ik een mooie foto had gemaakt van de kilometerteller op 11111, hoorde we ineens ping. De tank was bijna leeg en we waren net een nationaal park in gereden waar het dichtstbijzijnde tankstation 30 km weg was. Uit ervaring weet ik dat je ongeveer 60km zou moeten kunnen rijden (en niet 80km zoals mijn broertje Niels een paar jaar gelden dacht toen hij me van het vliegveld ophaalde) vanaf het moment dat het tank lampje gaat branden, maar je weet het natuurlijk nooit zeker… Die laatste km waren daarom zenuwslopend elke minuut checkende hoe ver we nu van West Yellowstone waren (alsof dat iets zou veranderen aan of we het zouden halen of niet). Gelukkig hebben we het gehaald zonder externe hulp. Johns strategie voor de rest van de vakantie was daarom om te gaan tanken zodra de tank halfleeg is.

Gelukkig hebben we meer gezien dan alleen de binnenkant van de auto. Onze eerste bestemming was Yellowstone, een park dat eigenlijk een mega volkaan is met als resultaat vele geizers, kleurrijke hot springs en chemische waterplateaus. We hadden twee dagen om op ontdekkingstocht te gaan, maar voordat we hier mee konden beginnen moesten we eerst wat beer afschrikkingsmiddelen inslaan. Ik kocht beerspray (pepper spray voor de beer, 50 dollar!! maar deze hoef je hopelijk maar een keer te kopen) en een beerbel (een bel die je aan je tas draagt zodat de beer je van ver aan hoort komen en weg kan lopen). Ik voelde me gelijk al een stuk veiliger met mijn nieuwe gadgets en had helemaal zin in onze hikes de aankomende dagen. De eerste dag hiken we op mount Washburn, een geweldig mooie hike waar mijn beer angst redelijk snel was verdwenen vanwege het aantal mensen op de trail en de hoogte. De tweede dag was ik echter meer bezorgd. Het begon al met het “kijk uit voor beren” bord aan het begin van elke trail (er staat ook op, ga altijd met zijn drieën terwijl wij met zijn tweeën zijn), vervolgens komen we op de trail niemand tegen en is het dicht bebost waardoor het lastig is het terrein voor beren te scannen. Kortom, ik was niet helemaal op mijn gemak. Ik denk dat ik John ook een beetje had aangestoken met mijn angst voor beren, omdat toen we na 6 kilometer ineens verse poep op de trail tegen kwamen, hij ook abrupt tot stilstand kwam en we in een paar seconden besloten om te keren en rustig terug te lopen. Gelukkig zijn we geen beren tegen gekomen deze hike, maar je begrijpt dus wel dat ik dacht, is dit wel iets voor mij dit avontuurlijke gehike door berenland. Ik wilde bijna onze trip naar Yosemite aflassen, maar besloot er toch maar een nachtje op te slapen en het nog een keer te proberen in Grand Tetons national park, onze volgende bestemming.

Grand Tetons is een park twee uur ten noorden van Yosemite, minder bekend dan de andere parken die we bezochten tijdens onze trip en ik wist daarom niet helemaal wat ik moest verwachten. We reden het park binnen met zonsondergang en dit is echt een van de meest indrukwekkende gezichten die ik ook heb gezien; vlak land vol met hei aan een meer en daarachter springen uit het niets een heleboel super steile bergen op. Dit is het uitzicht waar ik geen genoeg van kon krijgen en het vaakst voor komt op onze vakantie fotos (grand tetons met zonsopgang, grand tetons in de stralende middagzon, grand tetons met mist, grand tetons van dichtbij etc). Natuurlijk gingen ook John en ik hier hiken (dat was het hele idee van onze trip). Ik had een trail uitgezocht die voor een groot deel langs het water ging zodat ik maar aan een kant voor beren hoefde te scannen. Hoewel ik er op stond dat we om de paar minuten een keer klapte (voor het geval de beer slechthorend is en het belletje niet genoeg is) en we bleven praten, voelde ik me steeds beter naarmate de hike vorderde. Halverwege de trail was er een korte dip, toen we ineens iets hoorde bewegen in de struiken en John en ik ineens stokstijf stil stonden. John de held, met zijn berenspray in de hand, besloot rustig vooruit te lopen om het terrein te verkennen terwijl ik bleef wachten. Het bleek een groepje wegrennende herten te zijn, gelukkig! Om er toch voor te zorgen dat de beren op afstand bleven, besloten we zingend onze weg te vervolgen. Ik was op het gegeven moment zo druk bezig met nieuwe liedjes bedenken dat ik mijn berenangst vergat. Na deze hike is mijn berenangst gelukkig alleen maar verder afgenomen. Ik draag nog steeds mijn berenbel op een hike en als het kan ga ik trails met weinig mensen uit de weg, maar ik ben niet niet meer elke minuut bang dat ik aangevallen ga worden :D

Na twee dagen chillen in Grand Tetons hadden we weer een lange dag rijden voor de boeg. Ongeveer 10 uur rijden naar Bryce Canyon, via Salt Lake city. In Salt Lake city, de stad van de Mormons, stopten we voor lunch en een korte stadswandeling. Toen John even naar de wc moest bij een religieus museum maakten de missionarissen daar een praatje met me. Ze vroegen me waar ik vandaag kwam en of John en ik getrouwd waren. Toen ik nee antwoorde keken ze me een beetje verbaasd aan en liep ons gesprek stil, gelukkig kwam John toen net terug van de wc.

Nu dacht ik in deze update zowel de vakantie als de eerste weken San Francisco met jullie te kunnen bespreken, ben ik pas op de helft van de vakantie! De rest van de vakantie valt samen te vatten in hiken, autorijden terwijl we naar game of thrones of een ander audioboek luisteren en meer hiken. We zijn een aantal dagen in Bryce canyon verbleven, vervolgens doorgereden naar de nabij gelegen parken Zion en Grand canyon. Na Grand canyon hadden we een korte stop in Las Vegas voor een relax dagje aan het zwembad en een bezoek aan cirque de soleil. De volgende dag verder naar Yosemite om daar de laatste 4 dagen van de vakantie door te brengen voordat we in mijn nieuwe woonplaats San Francisco zouden arriveren. Buiten dat Yosemite een erg indrukwekkend nationaal park is, was Yosemite park ook in een ander opzicht een hoogtepunt. John en ik waren de laatste dag van de vakantie glacier point op aan het hiken, toen het kantoor in San Francisco John belde. John vertelde de partner aan de andere kant van de lijn dat het toevallig is dat hij belde omdat we net in Yosemite aan het hiken waren, waarop de partner antwoorde: dat kan je vanaf nu vaker gaan doen! Vanaf dat moment wisten we dus zeker dat John ook naar San Francisco kon verhuizen en dat was het perfecte einde van onze trip en deze update. Een update over het leven en werken in San Francisco (inclusief de verkiezingen, zorgverzekering, boodschappen en andere opmerkelijke zaken) komt rond kerst.